Sessizliğin Şavkı

Çırpınışları yazmadım
yüreğimin en ücra köşelerine
duyulmasın diye,
Sıradan yalnızlığımda
bahçemin koynunda ki
gökkuşağına tutundum,
dönüp bakmadım
ardımdakilerin
nafile haykırışlarına…

Soluksuz ve yalınayak koştum
sahillerimde,
usulca kaydım geceye
kutsadım zamanın içine
akan yıldızları,
büyülü bakışlardı
kıyılarımda
dolaşan
tıpkı yakamozlar gibi
büyülü ve ıslak...

Ay ışığım ol dedim
Umutlarımın
gamzelerine dokunabilmek için,
hasretim ol dedim
yorgun dünlerimin
şavkına vuran,
geceme amansızca tırmanan
aşkın tarihini yaz dedim
gökyüzüme yıldızları sermek için,
mademki umudumsun
sukutum ol
gözlerimde ışılda,
parmak uçlarıma kon
yaprak yaprak,
çıplak ayaklarınla yürü
tenimdeki samanyolunun
bakışlarıma yağan
gözyaşlarına,
son söz, son bakış
deme bana
sevdanın adını yaz
yüz sürdüğüm toprağına…