Sessizliğin Şahsında Şiiri - Messo Bedir ...

Ben yazacağım hep üryan vicdanla koşarayak
yalnız herşey benim etrafımda dolanmıyor kandıramam kimseyi, her insan biraz yaşar herşeyden bir dilim
kendi kapımdan çıkarsam insan var ağlayan
kendi yalnızlığımdan sıyrılsam konuşmam gereken dünya var gülen
yalnız kim okuyacak/anlayacak sessizliğin arsızlığını.

Her akşamımızın üzerinde günün utanmazlığı rahle kalınlığında
başımızı yiyip kemirdiler cühelalığımızdan hep,
gökyüzünden bir meteor bekler çaresizlik
itiaatkar zihnin kursağında Irgat Memedin teri var..

Biz ölünce kötünün kuşkusu çekilecek mi iliğimizden
düşecek mi emeğin yakasından korku
kertenkele gözlü kalabalıkların umarsızlığından bu ..

Biraz daha oyalanırsa yürekteki şimdicilik,
tek bir papatyası yeşermez aydınlık günlerin
sessizliktir kaosu besleyen zifiri..

Biz böyle umudun üzerinde toprak attık küreği kimsesizlikten
böyle nice geyikli geceler yazarız durmadan....

Gördüm önce beyaz kirlendi renklerden
sonra ağaran saçlarım tel tel
beni de böyle anlamıyorsun
böyle devrik ve içten
sana da hep uzağım mutlu şiirler saplayamamaktan hep ....