Sessizliğin Ortasında Şiiri - Sinan Bayram

Bir adım atarım, yankısı geri dönmez,
Zaman mı sustu, yoksa ben mi geç kaldım?
Rüzgâr dokunur alnıma —
bir bilgenin parmağı gibi,
“Sen kimsin?” der sessizce.

Gökyüzü, bir soru işaretidir bazen,
Cevabı denizlerin içinde saklı.
Her dalga, varlığın titreşimi —
bir “neden”le doğar,
bir “belki”yle ölür.

Kum taneleri arasında kaybolur düşünce,
her biri bir an, bir hatıra,
bir “ben” parçası.
Ama ben kimim ki
sonsuzluğu anlamaya kalkayım?

Belki de var olmak,
sadece göğe bakıp susmaktır —
çünkü hakikat,
konuşulunca eksilir biraz.

Sinan Bayram