Hiç mutlu oldummu hep düşünüyorum kendi kendime
Evet mutlu oldum kendi kendime kendi Dünyamda
Neydi beni mutlu kılan acılardan arta kalan hayallerimdi belkide
Acılarımı, kederlerimi paylaştığım bir dostumla mutlu oluyordum hep
Birde konuşmasını pek beceremem.hep yazardım hep mutlu olurdum işte.
Beni anlayan,beni anlayan hep birini bekledim yıllarca sessizce kendi dünyamda.
Ama yoktularki neyi bekliyorum dedigimde kendime,
Yine sessizlige büründü düşüncelerim durdum, yine yazdım sessizce kendimce,
Kavgalardan,savaşlardan cinayet haberlerinden,tartışmalardan bıkmıştım
Dostum dedigim,canımdan çok sevdigim insana derdimi yazıyordum sessizce
Mutlu oluyordum sessizce kendimce
Ona seni seviyorum diyemiyordum bir dost gibi. sadece kelimelere döküyordum içimdekileri,
Sessice kimsesiz
Sevgiye şefkate mutlululuğa hasrettim.
Bir bebegin anne memesini emdigi gibi masumca
Sevmek istiyordum bende,haykırmak istiyordum
Bu sessizligi bozacak beni sevecek kişiyi bekliyordum.
Mutluluğun hep peşinden mi koşacaz
Mutlu olmayacakmıyız biz.
Kayıt Tarihi : 25.3.2014 20:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!