Sessizliğin kollarında!

Aşk serabıyla mukadder
Sevda gayretin ecrinde bekleyen bir keder
Kim kime deli veya divane der, aşk çileyle kalbe girer

Neyleyim ki davacıyım
Ben nefsiyle belalı olan zavallı hancıyım
Umuda muhtacım ve ihsan yolunda sefilliğin harcıyım

Aşk bir ızdırapsa varım
Biliyorum yalnızlığın bağrında yoktur harım
Lakin ne çare ki muhtacım ve muhabbetli nefesi ararım

Şayet aşktan sorarlarsa
İradeyi terk ve gönülden nazar etmek bir ar’sa
Nefesler anlama muhtaç olarak zahirde kaybolan cansa

Gel yinede himmet eyle
Bürünme sessizliğin çeperlerinde ki o yeise
Gülün bedeninden kopardığın o diken sana sitem ederse

Keş kelerle vakit geçirme
Bir dön halin derinliğinde bıraktığın izlerine
Aynada resmedilen mukallitliğe artık sen ol geçit verme

İnsanın iki veçhesi vardır
Bazen har ve bazen de tav demim bahtındadır
İrade mutlaka anlama muhtaçtır, kim dilerse aşk vardır

Zafiyet aslında kumardır
İrade insan kimliğinde hak hukuk için cenahtır
Kim korkularıyla yaşayan aciz insandır aşk orda yoktur

Sevgiden ari olmak ardır
Kimin kalbinde zerre miktarı sevgi varsa haktır
İnsan aşka muhtaç olan ve onunla anlamlaşan vuslattır

Gel ki halimi çok görme
Bahtın aleminde serinleyerek hazla nazar etme
Bilgiçliği murat eyleme o tevdi edilen kudrete ram eğleme