Sessizliğin Kıyısında Şiiri - Basri Erdoğan

Bu gece de sustu şehir,
Sözlerim kırık dökük döküldü dizelerden…
Yalnızlığa demledim bir kahve,
İçine biraz hüzün, biraz da özlem serptim,
Bir yudum geçmişe,
Bir yudum sana,
Kalanıysa bekleyişe bıraktım…

Zaman ağır aksak yürürken içimde,
Bir resim düşer aklıma ansızın,
Yarım kalmış bir tebessüm gibi,
Gözlerinde saklı kalan bahar gibi…
Sonra bir ezgi çalar uzaktan,
Kim bilir, belki rüzgarın hatırası,
Belki de kalbimin unuttuğu bir masal…

“Dayan yüreğim,” dedim usulca,
Çünkü umut, en çok gecede parlar,
Çünkü sabah, en derin uykudan sonra doğar…
Bir adım daha at karanlığa,
Bir ihtimal daha sar yarına…
Ve unutma;
Kırılmış kalplerin de
Bir gün çiçek açar…