Sessizliğin Kalbinde Şiiri - Abdullah De ...

Sen yoksun, her şey seninle dolu ama…
Suların senfonisi, sabahın ince ışığında
Adını fısıldıyor rüzgâr, çiçekler arasında.
Güneş ufukta, yavaşça açarken kollarını,
Bırakıyor suyun üstüne o güzelim oklarını.

Bir kulübe düşlüyordum ben burada,
Duvarları ağaç kokusu olsun, çatısı yıldızlar…
Ve her gece, rüzgâr saçlarını okşarcasına
Perdeleriyle usulca oynaşsınlar.

Sessizlik, ama senin sessizliğin,
İçinde yankılanan binlerce sözcükle dolu.
Bir sandal süzülmekte olsun kıyıda,
Sanki sen içinde gibisin
Bilinmez zamanlara açılmak istiyorsun.

Uzatınca ellerimi bulutlara,
Yaprakların arasından süzülen ışık
Avuçlarımı ısıtıyor senin tenin gibi.
Ve her şey seni hatırlatıyor, her şey seni?

Sen yoksun ama
Varlığın fışkırıyor doğada.
Göl, çiçek, rüzgâr ve ağaçlarla…
Sevgi, umut, aşk hepsi burada
Kalbimde çakılı kaldı da anılar
Bitmeyen aşkımın yankısı var havada.