Sessizliğin Fotoğrafı Şiiri - Gürsel Çopur

Ses çıkartıyor yılların nefesi tahta merdiven
Bulutların saçağında bir akşam hüznü
Künde yememiş bir tablonun arkasındaki güven
Resmediyor beliren hayatı; huzur günü

Söylemek istiyorum kalbimin durağında bekleyenleri
Bu kadar mı zor yıldırım beslemek?
Düşüyor kütlesine bakmayan ilham genleri
Yol bilmeyenlere yol olmak da büyük emek

Kılavuz gölgesiyle bir sessizlik, gurbet ellerinde
Emanet birikmiş tarife hasret tepelerde
Saatler tümden durmuş nutkun yerinde
Arkamı yasladığım bank anlatmıyor gerçeği

Nedir bu etten duvar olmuş kalabalık?
Diz dize gelmiş fakat ayrılmış
İyiliğin kördüğümünü açıyor bir balık
Söze serenat yapmak yalnızlığa kalmış.

Gürsel ÇOPUR