Sessizliğin dem vurduğu şu saatte
Kendi kendime vurdum zincirleri
Gözlerim takılı kaldı karanlığın en derin yerine
Kolumdaki saatin sesini duyar oldum
Nefesimin sesi bile kesildi acıdan
Belki de öldüm kim bilir karanlıktan
Kibrim sardı bedenimi haşince
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta