Sessizliğin dem vurduğu şu saatte
Kendi kendime vurdum zincirleri
Gözlerim takılı kaldı karanlığın en derin yerine
Kolumdaki saatin sesini duyar oldum
Nefesimin sesi bile kesildi acıdan
Belki de öldüm kim bilir karanlıktan
Kibrim sardı bedenimi haşince
Ben artık ben değilim hem de edepsizce
Kendime dair ne varsa yok ettim sessizce...
Kayıt Tarihi : 12.3.2024 23:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!