Sessizliğin Çığlıkları

Ufukta karanlık kovarken güneşi
İçim titrer parmaklarım üşür
Amansız karanlık gözlerimi bürür
Üşüyen gölgem peşimden yürür

Dört duvar , birkaç oda
Git ve gel çıkar mıyım sabaha
Yanmaz çam odunundan soba
Aklımda yar , dilimde dua

Karşı binalarda sönen lambalar
Yıldırım gibi kalbimi yaralar
Sessizliğin çığlıkları yar , yar
Yolumu keser , ruhumu boğar

Gecenin kemikten soğuk elleri
Geçer boğazıma sinsi sinsi
Kimse bilmez , görmez halimi
Gecenin koynuna atın beni

Gecenin koynunda yattığım zaman
Cinler dans eder karşımda her an
Beni yanlız bırakmayın dostlarım
Gulyabaniler pencerimi taşlar