Sessizliğin çığlığı Şiiri - Nedim Uçar

Kasırgalar ağaçları budarken,
Yıldırımın şavkı düşer sulara.
Ay aydınlık gecelere hasretim,
Uykuları yatırdılar dağlara.

Bulutlara gem vurmayı denerken,
İkindiler yağmurları kovalar.
Suya düşmüş gözlerinin mavisi,
Yokluğunda yetim kalır yuvalar.

Gölgeleri yakalarken ellerim,
Sokaklarda yalnızlığım ıslanır.
Ufukların ar damarı çatlarken,
Gökkuşağı yaylara yaslanır.

Telaşların uğultusu dinerken,
Kar beyazı şakağında sam yeli.
Yarasalar gece uçar umarsız,
Sessizliğin çığlığıdır gözleri.

Karlı dağlar unutmadan gülmeyi,
Gökyüzüne sevgileri fırlatın.
Öğrenelim ecel ile ölmeyi,
Silahları zindanlara kapatın.
Dr. Nedim UÇAR