Sessizliğin çığlığı Şiiri - Osman Yanar

Burası sessizliğin denize döküldüğü yer.
Güneş batarken denizin üzerinden
Ve son çırpınışlarını yaparken belki de,
Geri gelmeyecekmişçesine uzaklaşırken ufuktan
Ve yerini sükût bir sessizliğe bırakırken
Burası sessizliğin denize döküldüğü yer,
Burası umutların ve hayallerin teker teker bittiği yer.

Burası sessizliğin denize döküldüğü yer.
Gemiler birer birer ilerlerken ufuktan,
Ve güneşi takip edermişçesine kaptanlar dümenlerini çevirirken,
Herşey bir hatıra olarak kalırken gözlerinin içinde,
Garip bir tebessümle el sallarken herşeyin arkasından;
Burası sessizliğin denize döküldüğü yer,
Burası sensizliğin yavaş yavaş yüreğime işlediği yer.

Yalnızlık yavaş yavaş kapımı çalarken sessizce,
Ve umutlarımı götüren dalgalara yalnızca bakmakla yetinirken;
Herşey bir anda anlamsız gelmeye başlayınca sensizliğimde,
Ve karanlık bulutlar yavaş yavaş üzerime çökerken,
Burası sessizliğin denize döküldüğü yer,
Burası ölümün bağıra bağıra beni çağırdığı yer...