Sessizliğimiz de Üşüyor...

Gece sisleriyle gözlerime düşen karanlık
Evimin süpürülmeyen,ışık girmeyen odalarından…
Sessizliğin dili tek gerçek olur ya bazen
Sen onu bulutlara sakladın üşüyen ellerinle…
O da yağmur olup
Derinlerimize damlıyor…
Şimdi sadece ellerin üşümüyor artık
Sessizliğimiz de üşüyor…
Yağmurum belki buharlaşmak istemeyen
Her yaşanmışa sensizlik damlatan…
Ki canımın her yanışında çoğalıyorum
Bir damlam buharlaşıyor
Ben yine, yine doluyorum bulutlarına…
Korkuyla beslenmiş,
Lakin kökleri sağlam bir ağaç tırmandığım
İnan en tepeye çıkmak hazzı değil bu
Umuda yeşeren hatıraların da çürümesin diye
Hüzün toplamış yapraklarını toplayıp
Çıplak baharlardan henüz el değmemişliğe hazırlayışım …
Biliyorum, sen hiç kimsenin olamayacağı kadar parlak
Issız, ama bir çiçeğin yaşayacağı kadar evcil bir yıldızsın…

mucize kelebek/12/10/2010