Karşıda ki dağlara bakarken derin bir nefes aldım.Sanki evrenin en yalnız insanı benmişim gibi.
Sanki evrende tek kişi ben kalmışım gibi...
Ve Tanrım, hüznü fısıldamış gönlümün ormanında ;
ağaçlar, kabuklarını dökmüş çiçekler, rengini bırakmış ve her bir ötüşünde umut diye cıvıldayan kuşların sesi kesilmişti.
Geriye yalnızca sessizliğimin sesi kaldı.
Bir taşzehir verin bana içeyim
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Devamını Oku
Tek unutmak için acılarımı
Baksana; kırdılar kapılarımı
Yağmalandı kalbim, ömrüm, herselim
Kursuna dizdiler anılarımı
Yenik duştum bu savaşta neyleyim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta