Karşıda ki dağlara bakarken derin bir nefes aldım.Sanki evrenin en yalnız insanı benmişim gibi.
Sanki evrende tek kişi ben kalmışım gibi...
Ve Tanrım, hüznü fısıldamış gönlümün ormanında ;
ağaçlar, kabuklarını dökmüş çiçekler, rengini bırakmış ve her bir ötüşünde umut diye cıvıldayan kuşların sesi kesilmişti.
Geriye yalnızca sessizliğimin sesi kaldı.
Kayıt Tarihi : 4.3.2024 17:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Acı Hikayeler İle O Berrak Zihninizi Hüzün İçinde Bırakmak İstemiyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!