Sessizliğimin Gecelerinde

Evde bir sessizlik hâkim.
Odalar karanlık.
Herkes derin uykularda.
Annem, babam ve diğerleri...
Saatin tik tak sesini duyurum
Gecenin hangi mahrem saatindeyim
Bilmiyorum…

Penceredeyim.
Bir sigara yakıyorum.
Bir nefes çekiyorum.
Yüreğimde ki hazanı dağıtmak istercesine
Savuruyorum Gökyüzüne
Ciğerlerime gidip gelen dumanı...

Tüm ihtişamı ile ay
Ben buradayım diyor…
Yıldızlarda ona eşlik ediyor.
Canımı yakıyorlar.
Hatırlatıyorlar bana…
Sensizliğimi…
Yalnızlığımı…

Bir ses duymak istiyor kulaklarım
İçimdeki yarayı dağlayacak…
Ama hani nerde
Sokak köpekleri, Mart kedileri,
Her zaman esen rüzgâr.
O bile esmez olmuş bu gece.
Baş başa bırakmışlar beni…
Sensizliğimle…
Yalnızlığımla…

Gözlerim
Köşedeki sokak lambasına takılıyor…
Var ile yok arasında
Aydınlatmaya çalışıyor geceyi…
Ve seni bekliyor oda ben gibi
Işık tutuyor bekleyişlerime
Yaren oluyor sensizliğime…
Yoldaş oluyor yalnızlığıma…

Karanlığın içinden bir ses duyuluyor
Bir yüz beliriyor hayalet misali…
Git yat…
Gelmem.
Bekleme boşuna gelmem diyor…

Yüreğime dolan acı
Gözüme yaş olmadan
Kapatıyorum pencereyi
Sessizlik rahatsız olmasın diye usul usul…
Yatarken ışığı bile yakmıyorum
Karanlık bana gücenmesin diye…

Yatağım ve yorganım.
Her gece olduğu gibi beni bekliyorlar.
Yanlarına varınca
Önce hoş geldin diyorlar
Sonra sitem ediyorlar
Niye geç geldin diye…
Sarıyorlar sımsıkı sensiz bedenimi.
Avutmak istiyorlar
Senden doğan yalnızlığımı…
Unutturmak istiyorlar
Seni,
Sensizliğimi
Yalnızlığımı...