Sessizliğimin Çığlığı Şiiri - Sema Nur Ok

SESSİZLİĞİMİN ÇIĞLIĞI

Sabah uyandığımda, ilk seni görmek isterdim sevdiğim,
Duyduğum ilk ses, gördüğüm İlk yüz sen ol isterdim,
Bu gözler, sabahın ilk gün ışığında, senin gözlerini görmek isterdi,
Acaba hissettiğim bu yoğun duygunun adı aşk mı?
Yoksa aşk büyük bir yalan mı?

Belki de seviyorum diyip gidişin, kanıtıdır aşkın yalan olduğunun,
Sen sevmesende ben çok sevdim yosun gözlüm,
Annen gibi, baban gibi, ablan gibi, kardeşin gibi sevdim seni…
Senin her zerreni,
Gözlerini,kirpiklerini,ellerini…

En çok gülüşünü, tatlı su balığım,
Ben en çok,en çok o güzel gülüşünü sevdim,
Mutluluk sebebimdin, oysa ki gitmeden önce,
Gidişin savurdu kor küllerini, kalbimin etrafına,
Kalbimi ateş sardı yokluğunda; ama sen saramadın sevdiğim!
Kalbimdeki yangınlar büyüdü; ama itfaiyem sen olamadın sevdiğim!

İçimdeki yangın, sen gelmeyince dahada büyüdü,
Volkan olup patladı sevdan yüreğime,
Nefestin, damarıma kandın ey can!
Şimdilerde nefessizim, cansızım, umutsuzum…

Sen, beni yok eden adamsın,
Soruyorum sana mutlu musun?
Eğer mutsuzsan, ebedi öyle kal katilim…