Ne yaparsam yapayım, eski ben olamıyorum.. maskemi takıyorum yine ve karışıyorum adına topluluk dediğimiz kişilere. Onlardan farkım ne? Hep ben farklıyım diye geçiniyorum ya, farkın adını koyamıyorum bir türlü.. çığlıklar içindeki suskunluğumu da alarak yanıma sessizliğime geri dönüyorum..
“Niye böyle oldu” sorusu, onca soru içinde sabun köpüğü gibi kayboluyor..cevabını veremiyorum. İçim daralıyor, sesim çıkmıyor. Ağlamak istiyorum, tek bir damla düşmüyor. Umudum kayıyor hayallerimden.. tek bir çaba göstermeden.. başım ellerimin arasında sessizliğime geri dönüyorum..
Gündüz çekiliyor nazlıca.. gece tüm ihtişamıyla karşılıyor maskesiz yüzümü. Ben eski ben olamıyorum ama gece farketmiyor. Karanlık gizliyor tüm sırlarımı.. gözlerim sabitleşirken karanlığın dehlizlerine kelimelerim kaçışıyor dört biryana. Sonu uyaklı biten cümlelerden arıyorum bulamıyorum. Çaresiz, sessizliğime geri dönüyorum..
Aşk koca bir yalan diyenlere inat gösterdiğim aşkıma bakınıyorum son bir ümit.. nerde peki, aşkım nerdesin? Yüreğimin soğukluğu gidişinden mi? Ruhumun yangını çaresizliğimden mi? Cevap arıyorum yine kendime... ellerime bakınıyorum.. bomboş ellerime.. gücüm tükeniyor, sessizliğime geri dönüyorum.
Tamamını Oku
