Yıkıntıların arasından
cılız ama tazelik kokan sesiyle
Haykırdı
Dilinin ucundaki çağlayanda
akıp giden kelimelerden daha ağırdır
geride kalanlar
Sen benim sarhoşluğumsun
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
Devamını Oku
ne ayıldım
ne ayılabilirim
ne ayılmak isterim
başım ağır
dizlerim parçalanmış
İnsanın sessizliği ne çok söyle oysa...Eğer insan kendi sessizliğine sağır değilse...
*
içine doğru bağırdığın kuyudan...Bu dizede , durdum düşündüm uzunca...
Bu dize bana, ninemi anımsattı. Bilirim o kör kuyuları...Her kırıldığında;* bir körkuyuya dökmeliyim içimin kırgınlığını* derdi. Ben de her daraldığımda, sözcüklerimi kaybetteğimde o kör kuyuyu düşünürüm...Ya yeniden kendi sesimi duyarım, ya da zehrimi akıtıp kurtulurum, özgürleşirim..
Ne güzeldi okumak. Kalemin hep yazsın sevgili Kezban. Yolaçıklığı dileğimle sevgiler :)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta