Sessizliğim Şiiri - Süleyman Balaban

Bir masa, bir sandalye
Bir kağıt, bir kalem
Birazda loş ışık var
Kadim dostum
Kırmızının maviye küstüğü
An mı? dersin
Yoksa sende bırakıp
Her şeyi gider misin?

Ben hep iyi ol istedim
Ara sıra yağmur damlaları çarpınca
Elden düşmüş eski püskü hatıralara
Ben sana hiç gitme demedim ki!
Yılların beni eskitemeyeceği
Şiirde sakladığım duygulara...

Ben kim miyim? boş ver sen beni
Dur öyle kalıver orada sessizce
Çizeceğim şimdi buraya çirkinliğimi
Zor olanı anlatamamak sana
En acı garip sessizliğimi...