Sessizligi Seciyorum ! Şiiri - Neslihan ...

Şiirin hikayesi, derin bir duygusal çöküşün ve içsel bir dönüşümün yansıması gibi görünüyor. Şair, önceki yaşamındaki hayalleri, sevdikleri ve umutları kaybetmiş; bunun sonucunda bir içsel boşluk ve yalnızlık hissine kapılmış. Kaybedilenlerin ardından, kelimeler ve ifadeler yerine sessizliği seçmiş. Bu, hem bir savunma mekanizması hem de yaşanan acının bir sonucu. Hayallerin ve sevgilerin, en yakınları tarafından ellerinden alınması, şairi derinden etkilemiş ve onu daha az hevesli, daha pasif bir hale getirmiş. Şiir boyunca, şairin içsel dünyasında bir tür izolasyon ve tükenmişlik duygusu var. Artık dış dünyaya karşı bir ilgisizlik ve duygusal bir yorgunluk hakim. "Sessizce izlemek" ifadesi, yaşamın akışını daha pasif bir şekilde kabul etmeyi ve kaybolan şeylere dair içsel bir gözlem yapmayı ifade ediyor. Şair, hayatın anlamını ya da neşesini kaybetmiş gibi hissediyor, fakat yine de bir tür kabullenme ve suskunlukla, yaşananları izlemeye devam ediyor. Kısacası, şiir bir kaybın ve tükenmişliğin ardından gelen içsel bir sessizlik sürecini anlatıyor. Şair, geçmişteki benliğinden, umutlarından ve insan ilişkilerinden uzaklaşıp, yalnızca varlıkla yüzleşmeye başlamış. Bu, bir tür içsel huzursuzlukla birlikte, geçmişin acılarını ve kayıplarını kabul etme süreci olarak düşünülebilir.