Sessizliği dinliyorum,
Bir gecenin koynunda...
Aklımda ipsiz sapsız hayaller,
Oyuncak arabalar gibi kurulmuş...
Kâğıt evler gibi yıkılacak belki de...
Kim bilir?
Sessizliği delen Alman malı tramvay saat başı geçiyor,
İstese de ayrılamayacağı yolunda...
Yolumu çizmeye çalışırken ben;
Hayallerim toz toprak,
Yüzümde ekşimsi bir buruşukluk
Zamandan kalan...
Gözlerimi alan; güneşten yansıyan ışık huzmeleri...
Bulanık görüntü;
Biraz miyop,
Biraz astigmat,
Gözlüksüz...
Dinliyorum sessizliği...
Barut fıçısının fitili gibi yanıyor gece...
Aydınlanacağı zamana geri sayıyor...
Şehrin ışıkları yanıyor,
Sönmek için...
Her gece yeni aşklar buluyorum,
Sessizliği dinlerken.
Kelimeleri geçiyorum,
Harflere küfrederken...
(19.03.2008)
Adem Eray KozanKayıt Tarihi : 25.1.2010 12:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!