Sessizliği Çok Sevdi Gözlerim

Sessizliği sevdi gözlerim;
anla işte! Bir daha
tahammülü sürdürüp ay gibi tutulmadı.
Çamur yığınları gibi üst üste
kalanlardan geriye bir çöp bırakmadı.
En derin de olan en güzeldir daima
ve en derine dalmaktır kadınım,
batmaktır... Ona bakmak
canı çekene bir kanca gibi saplanan,
dibin en büyük korkusudur daima!
Koyamaz hiç kimse yerine, zerre bir damlasını
bir anlık çekilen damarların içine
sokulamaz, and olsun ki yemin yemin üstüne
alamaz yürek başkasından ödünç sevdayı.
Ve kadınım;
nice çöp taşır küheyla olmuş
lafı yoklara ucuz bir sahil...
On altısın da yetmişinde de
kuytular da konuşur ay gibi tutuk
göremeyen ne bilsin arsızlığı.
Derin bir çöküş oldu dil maraz
bir devran tükendi, anla işte!
Ebed'e çekimli bir yıkım halinin
birinci bölümünden ilk sırasında
sessizliği çok sevdi gözlerim...