Sessizliğe Yürüyüş Şiiri - Ashu Seroğlu

Sesini duyduğum her sabahım ne kadar da güzelleşir ansızın.
Her sabah penceremde aydınlıklar ve sen yanımdasın.
Kokusunu hissederim saçlarındaki o beyaz zambakların.
Ve işte o zaman inanırdım varlığına sonu gelmez baharın.

Özlemle günleri saymak nasıldır bilir misin?
Tıpkı bir acı meyvesi gibidir güzel bir bahçenin
Şimdi söyle bana nasıl ağlamasın gözlerim?
Nasılsın, neredesin?
Benim kanadı kırık beyaz güvercinim?

Ah şu çaresiz kalbimin dili olsa da konuşsa
Anlatsa sana seni ne kadar sevdiğimi
Sonra yavaşça yansa... Kül olup tutuşsa
Ve rüzgar savursa küllerimi
Ben yine seni beklerim... Yine beklerim

Şimdi neredesin sen, güneşin battığı yerde mi?
Kavuşmamız öncesi bu son perde mi?
Bu özlemler, hüzünler hepsi birgün biter
Gün gelir, ellerin ellerimde gözlerin güler