Sessizliğe doğru Şiiri - Orhan Hatıl

parlayan bir hikayeninin soğuk senaryosunda
Ankara donuyordu ben yanıyordum
metrolara sığdıramadım yalnızlığımı
İstanbul bir akrepdi yol alacaktım şimdi
Ankara ve İstanbul tanıyordu bu sade yalnızlığı
yeni değildi bu yolculuk borç dolu ömürlerde aşık olmak
dedim ya bir hikayenin soğuk senaryosu
kaba ağızlı adamlar çoğalıyordu
benim ellerim yaralı
üstelik hastalık başımda
üstelik sevdiğim o bir kere bile yüzyüze bile konuşamadığım
azeri kızın şarkıları kulaklarımda
inadına bindiriyordu yükünü hayat
kar yağmadan saçlarım beyazladı
sevdiceğim
ne bir aile
nede dinsel avuntular
bu yaraya kapatmayacak
evimin demir kapısının soğukluğunda
beni anlatıyordu yokluğu şehrin
siyah saçlı arsız kadınlar asılıyordu donuk gözlerime
insanlar ve ben ayrıyız
sokaklarda gezinmemi bir görecektin
aklım gitmişdi
görünen ben değildim
ısızlığa doğru gidecem biliyorum
bu yaslı ve yalnız yaşam yinede benim
köşe başında duruyoruyorum
kendi omzuma vuruyorum
sesizliğe dalıyorum

ü