Sessizliğe Şiiri - Ayhan Dağhan

Onlarında kurulu düzenleri vardı
Yaşanmış sevdaları yarınlara umutları
Yani yaşamları vardı tıpkı bizler gibi
Ama bugün yoklar hepsi gölgelendi
Sarıldılar geçmiş makarasına birer birer
Çıktılar yola biletsiz ve molasız
Hala gidiyorlar dur durak bilmeden
Hep uzaklara her gün daha da uzaklara
Habersiz dönüşsüz ve tebessümsüz sessiz
Kimi başı dik kimi eğik ne yapar bilinmez
Ama tek bilinen hep gidiyor olmaları
Bir daha asla dönmeyecek olmalarıdır
Gittiler ezgilerini bıraktılar beste beste
Karşımıza dikildiler birer dikili taş olarak
Apayrı bir dünya garip bir serzeniş
Ne hayali var ne de ruyası
Ve ne de kışı ile yazı
Uzar gider uzaklardan da uzaklara
Ama gözlerden silinmeden
Her gün biraz daha sessiz
Sessizliklere gömülürken gömülen sessizlik