Sessizim Şiiri - Abdullah Tüzün

Öyle kaybettim ki, gönül harbimi
Gözler ufka dala,dala sessizim
Hasretin sardı ki, yorgun kalbimi
Senden ayrı kala-kala sessizim.
Bu sensizlik beni, hem ıraladı
Hem de derterime, dert sıraladı
Menzil araladı, yol saraladı
Saçlarımı yola-yola sessizim.
Sensiz güller bile, fayda etmedi
Bülbülün figana, ömrü yetmedi
Serçe dedim serçe, o da ötmedi
Beni derde sala-sala sessizim.
Hasrete harcadım, tüm adetleri
Sattım gıdım-gıdım, saadetleri
Senle getirdiğim, şahadetleri
Senden ayrı dola-dola,sessizim.
Sensiz ömür eza, günüm zul oldu
Sen gittin ya keza, adım dul oldu
Sensiz gönül gurbet,ele kul oldu
Senden ayrı sıla-sıla sessizim.
Kalbim gitti canım, kaldı elimde
Beni gören derde, daldı selimde
Dertleri kesmeye, gel keselim de
Senden ayrı ola-ola sessizim.
Ün aşka ermiyor, el oldu ünler
Gün başka vermiyor, sel doldu günler
Ne güller gül gibi, ne de sürgünler
Senden ayrı sola-sola sessizim.
Sevgilerimle... A. Tüzün... 04.04.17.s.11.55