Ben sana aşkımı bir sandal gibi getirdim,
rüzgârın merhametine bırakılmış.
Ve sen,
bir fırtına gibi dokundun yüreğime
yıkıldım ama battım diyemem.
Ey adını gece boyunca içimde seslenen kadın,
ey gözlerinle devrim çıkaran
ve beni kendi krallığımdan sürgün eden sevgili...
Seninle evrene başkaldırdım.
Çünkü aşk da bir isyandır.
Çünkü bir öpüş bazen
bütün dualardan daha doğru konuşur.
Sen susarken ben yazdım seni,
çünkü kelimeler sesinin yerini alıyordu
Ve ben seni ne kadar çok seviyorsam,
o kadar büyük yalnızdım bu şehirde.
Aşk
Kayıt Tarihi : 22.7.2025 12:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!