Sessizce Yağar Kar Şiiri - Aydın Gençalp

Sessizce yağar kar…
Sessiz ve sinsice
Emer tenini gizlice
Üstüne düşen her tane
Ama duymazsın anlattığı ne
Yalnız acı, ne
Yalnız, efkar
Sessizce yağar kar
Önün, arkan, sağın, solun
Kalmamıştır kimse, oynayacak oyun
Artık yalnızca ağaçlar
Ufukta karanlık
Ve her taraf ipek beyaz,
Kar…

Sessizce yağar kar…
Bak, çırılçıplak
Savunmasızsın!
Yok kimse seni kurtaracak!
Kasvet dolu bir yolculuktasın…
Sessizce yağar kar…
Duymuyorsun…
Nereye gidiyorsun?
Bilmiyorsun…
Sessizce yağar kar…
Gece olur,
Kayıp gider
Ormana şavkı akan yıldızlar
Ağlarsın;
Yağar usanmadan, sessizce yağar kar…
Düşersin ıssız vadilere
Bütün gücüyle ulur kurtlar!
Titrersin
Çatlamış tenini bir ürperti sarar;
Akar yataklardan kabuslar

Sessizce yağar kar…
Anlamazsın asla
Nasıl buzlar içinde kaldın?
Önce pas tutarsın,
Sonra sendelemeye başlar
Gözlerin
Yavaş yavaş,
Uykuya dalar…
Sessizce yağar kar…