Yalnızlığı dinledim bir süre
kapı arasından sızdı önce
geçti karşıma oturdu ve beni seyretti
ben ise onu dinliyordum onun gibi;
sessiz ve yalnız
birden bir ses duyarım diye bekledim
o ise karşıma geçmiş sırıtıyordu
daha çok beklersin der gibi
zıp zıp zıplıyordu adeta sevincinden
biliyordum bitecekti ve oda gidecekti
sadece irkilmek istemiyordum;
Aniden gelen ayak sesleriyle
bir müddet sonra uykuya daldı yalnızlık
hiç ses çıkarmadan
parmak uçlarımda terkettim onu
o ise anlamadı
çünkü;
sessizliğe alışmıştı
Kayıt Tarihi : 28.10.2004 09:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)