Bugün odamın ışıklarını açmadım akşam olduğunda
Tülden perdelerimi çektim sonuna kadar ve
Karanlıkta oturup saklanmak istedim şehirden
Pencereden dışarıyı izleyip,
Diğer ışıklı pencerelere bakmak istedim
Ben onları görüyordum, onlarsa göremiyorlardı beni
Zordu ama karanlıkta saklanmak
Görülemezken etrafımı da göremiyordum
Tam odamın ışıklarını açmak isterken
Uzanamadım, tutulup kaldım...
Uzaklaşıyordu uzanmaya çalıştıkça, uzaklaşıyordu
Fosforlanmış gecenin ışığında sakince durdum
Duruldum tam olduğum yerde...
Hafifleştim, bir kuş kanadındaki tüy gibi...
Açık kalan penceremden içeri sinsi bir rüzgar geldi ve götürdü beni...
Sessizce süzüldüm...
29/6/'6 - 21:15
Ozan Daniel EicherKayıt Tarihi : 29.6.2006 21:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok yakın bir dostumun trafik kazasından sonra geçirdiği dönem ve istenmeyen son.......
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!