Sessizce Gitti Şiiri - İsmail Malatya

Sonra mı?
’La havle’ dedi
Gömdü gamzelerinin çukuruna güzelim anıları
Yoksaydı
Yaşanmamış farz etti
Bir kerecik dönüp bakmadı geriye
Burkulmuştu sevgiyle çarpan yüreği
Yoktu hayattan yana bir umudu
Kalmamıştı geleceğe dönük ufacık bir düşü
Dönmek istemeyen bir yolcu
Gözleri nemli
Beklentileri kömür karası
Son martı da sustu
Sonra bir sessizlik
Şehir sustu
Kaldırımlar çırılçıplak
Hüzün çöktü şehre
Son kes baktı mahsunca
Gözlerini kısarak
Dudaklarını ısırarak
Koca çınarın iri yaprağını aldı eline
Dalından koparmaya kıyamadı
Son kez sürdü dudaklarına öptü
Kokladı, bıraktı
Eğildi, hüzünlerini doldurduğu çantasını aldı
Ve sessizce gitti
Gemileri uyandırmadan.

20/12/2019-CUMA/İSTANBUL