Sessizce gidiverdim Şiiri - Serpil Öztürk

İlkbahar akşamında sessizce girdim yaşamına
Ruzgar ve gece şahit oldular
Sevdanın rengini aramadık
Her renk bizim sevdamızı anlatırdı

Naifti yüreğin olabildiğince
Nasıl da kocaman bir yer buldum
Sevginin derinliği kucakladı delice
Tutamazdı gece tutamazdı yıldızlar
Deniz şahit oldu sevdamınızın rengine
Yıldızlar yorgan oldu üzerimizde
Rüzgar elin oldu saçlarımda

Sonra ayrılık girdi sevdamıza
O sen değildin kısaca
Ne naifliğin ne de sevdan aynıydı
Sevdamızın rengi darmadağın oldu

Oturdum bir akşam serinliğinde
Esrik ruhum önümde sen gönlümde
Zordu sevdanın rengini dağıtmak
Yüreğim buz kesiyordu gözyaşlarım kurudu

Kolaymıydı yüreğinden çıkıp gitmek
Yok saymak yaşananları
Geldiğim günü düşündüm özlemle
Ne güzeldi herşey mutluydum

Mutluluğumun buz duvarlarını ördüm
Şimdi sevdam yüreğinde üşüyor
Sensizlik çok zor olacak biliyorum
Hangi ayrılık kolay ki

Unutulmuş sevda kırıntıların yetmez
Yüreğinden üşümüş ayrılıyorum
Geldiğim gibi sessizce sevginden vazgeçerek
Sessizce sevdamın limanından demir aldım
Gidiyorum..........