Sessizce Eksilenler Şiiri - Şerife Gündoğdu

Ne bulut, ne yağmur, ne de su kaldı,
Yüreğime sinmiş bir sızı kaldı.
Bir zamanlar yârdi adıyla andım,
Şimdi ne bir selâm, ne sözü kaldı.

Gönülden verilmiş nice emekler,
Sonsuz sevgilerin hep gizi kaldı.
Kimi gitti bir vefa bırakmadan,
Maziden geriye bir köz’ü kaldı.

Bir bakışta anlaşılan aşklar dan,
Şimdi kaçan gözlerin
izi kaldı.
Ne vedalar söylendi dillerden,
Ne de içten gelen bir “yüzü” kaldı.

Kırgınlık büyüdü sessizce içte,
Kavuşmak ümidi, niyazı kaldı.
Yüreğimiz için için kanarken,
Söz değil, sükûtun tek güzü kaldı.

Gidenler unuttu belki her şeyi,
Bizde dostlukların hep özü kaldı.
Onlar unutsa da biz unutmadık,
Kalbimde hep sadakat sözü kaldı.
30.06.2025