Sessizce bir suçlu gibi Şiiri - Oktay Çekal

Sessizce bir suçlu gibi…

Donup kaldım, kitlendim.
Hayatın karakışında, yüreğim üşüyor…
Tenimde sonsuzluğun boşluğu var,
Ellerimin kırgın dokunuşlarında gizlisin,
Gözlerim kaçıyor senden yüreğimi gizliyor
Ruhum katledilmiş bir tomruk misali yerlerde,
Canımdan çıktım nefesimde yoğum artık,
Yeşilin gizeminde mavinin sihrinde yaşardım
Her güne bir başka bakardım oysa hayata
Yanımda sen vardın canımda nefesin kokardı
Sıcaklığını hep özlerim sıkıca sarıldığım
Bırakmazdım olmadığın yokluğunda bile
Sanki hep benimleydin…
Neden bize bunu yaptın, bizken sen oldun
Gittin uzakların sislerinde yok oldun
Suskunluğunun sebebi ne, kaçar gibi gittin
Bırakmadan sonlamadan…
Dimdik gitmek varken,
Gerçeklerimizle yüzleşerek üstelik
Haydi, dön sonra gene git istersen…
Gel ki; gözlerime bak! Gittiğini göreyim.
Silsin yüreğim, unutsun benliğim…
Dönüp bende gideyim,
İnandır beni, benden gittiğine…
Öyle çekip gitmek var mı?
Sessizce bir suçlu gibi…

Oktay ÇEKAL
11.11.2012–09.00