Sessizce
düşmek
sararan yaprak misali.
Hazan mevsiminde,
uçmak serserice,
rüzgar önünde.
Oynayan çocuklar gibi.
Ateş ateş yanmak,
alev alev sarmak teni,
güneş misali kanamak,
çiçeklere ışık ışık.
Yakamozlaşan sevdalara,
köpürmeli dalgalar.
uzanmak sedire,
kavuşmak toprak denen yare.
Ve koynuna girmek toprağın.
sinsice, sessizce.
Kayıt Tarihi : 18.4.2010 19:48:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Bayram Gökmen](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/18/sessizce-93.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!