Duyuşu izlemek şiirdi düşüncenin yollarında.
Kendinden bir iz,hissetmek ve yaşama belirmek görüşümüze varolan öz dize ve açılmıştı varlığımızın iklimine.
Duyuşa dokunmak, gerçekliğe dokunabilmekten öte bir sesti.
Sesinde sustuğu yerde duyuş, kendi öz rengimizi veriyordu sessizce.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta