Duyuşu izlemek şiirdi düşüncenin yollarında.
Kendinden bir iz,hissetmek ve yaşama belirmek görüşümüze varolan öz dize ve açılmıştı varlığımızın iklimine.
Duyuşa dokunmak, gerçekliğe dokunabilmekten öte bir sesti.
Sesinde sustuğu yerde duyuş, kendi öz rengimizi veriyordu sessizce.
Kayıt Tarihi : 3.8.2012 02:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!