Sessizce Şiiri - Atilla Güler

üzerine basılmış papatyaların ezikliğinde
seyrederken gün yüreğimde
duyan yok isyanımı
kızılına öfkemin
dokunan yok
bilen yok yangınlarımın büyüklüğünü içimde
ve görmüyorlar dilimden dökülen sözlerin sahteliğini

böylesi mesafeler oldukça arada
ve aşılmadıkça hiçbir engel
tek tek
sabırla
yitiyoruz
izin verdiğimiz için yitirilişe
bitiyoruz
biz

bir bulut gelip gökyüzüne
döküyor damlalarını yüzüme
saklıyor ıslaklığını ruhumun
gözlerimden akan
sessizliğe gömülürken sözlerim
içimdeki ateşle günü aydınlatıp
bir kez daha
yine
yeniden
yola çıkıyorum

yüreğe batan hançerlere döndü cam parçalarının ağrıları
sessizce kanıyorum
kimseye görünmeden
ıssız

07.11.2006