Sessizce Şiiri - Naime Özeren

SESSİZCE

Begonvil çiçek açmıyor nedense
Yasemin’ i suluyorum
Sen kokuyor diye
Bir gün gelirsen apansız
Kapıyı çalmadan gir
Anahtar aynı yerde
Pepito yaşlandı biraz
Fakat kan uykuda da olsa
Tanır ayak seslerini
Karşılar sevinçle…
*
Kitapların, gözlüğün, kalemin
Ve terliklerin
Duruyor öylece, bıraktığın yerde
Uzun yolculuklar yorar insanı
Bekleyeni de…
Önce biraz rahatla
Sonra usulca yaslan bağrıma
Sen “gözce” bilirsin
Sadece gözlerimiz konuşsun
Derin, içten ve sessizce…

Naime KOÇ ÖZEREN