Sessizce Şiiri - Gizem Sanki

Sessizce yok olup gidiyorum..
Sessizce dediğime bakmayın,
Kahkahalarımın arkasına gizliyorum sessizliğimi.
İyiyim diyerek ölüyorum.
İyi olduğuma inandırarak tutuyorum nefesimi.
Gökkuşağı çıkartıyorum, gözlerime bulutlar çöktüğünde;
Güneş açtı diyorum, geçti.

Anlatmayı bıraktım; yangınlarımı, yandıklarımı...
Dinlemeyeceklerinden değildi korkum
Ya da beklentim yoktu, anlayacaklarına;
Umudum kalmamıştı sadece, yardımlarına.
İnsanın kendine çaresi yokken,
Ve herkesin kendi adını taşıyan yaraları varken;
Kim çare olabilirdi ki?
Bir yabancının, yabancısı olduğu acılarına...