Hasreti yollara yazmıştı,
Küçücük nasırlı elleriyle,
Önce gözyaşlarına alışmıştı,
Sonra yanlızlığında ki yanlızlığa...
Kendisiyle konuşur hayaller kurardı,
Göğsüne sığmayan kalbinin verdiği sevinçle,
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta