Hasreti yollara yazmıştı,
Küçücük nasırlı elleriyle,
Önce gözyaşlarına alışmıştı,
Sonra yanlızlığında ki yanlızlığa...
Kendisiyle konuşur hayaller kurardı,
Göğsüne sığmayan kalbinin verdiği sevinçle,
Bir rüzgar eserdi yazmasının ucundan,
Titrerdi bedeni üşürdü düşleri...
Gözleri ne zaman deniz arasa,
Martı seslerini yada yosun kokusunu
Mavi gökyüzüne uzunca bakardı
Özlemlerini bulutlara sessizce anlatırdı....
Tuba Yıldırım Başkıran
Kayıt Tarihi : 16.10.2017 22:36:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!