Sessizce Şiiri - Elvan Meral

Bir umut gelmişti şehre sessizce
Başını sokacak bir dam buldu ilk önce
Bir oda bir mutfak
Dayadı döşedi kendince

Ayakları üzerinde durmalıydı
Tükenmeden davranmalıydı
Hazıra dağ mı dayanır
Hemen iş bulmalıydı

Aradığını buldu üç kuruşa
Talim eder oldu kuru aşa
Ne gece var ne gündüz
Akılsız başı vurdu taştan taşa

Sessiz olsaydı tahta kurusu
Bölünmezdi böyle tatlı uykusu
Biraz sağlam olaydı kapısı
Bu denli olmazdı korkusu

Çekinirdi göz göze gelmekten
Korkardı evin hanımı fareden
Keşke bir fırsat bulsaydı
Taşınırdı bu köhne daireden

Yağmura karışırtı göz yaşı
Garibanlık yok mu eğildi başı
Kiremit kırık cam kırık gönül kırık
Yama tutmaz elbise, çorap yırtık

Gönül bahçesine her bahar çiçekler ekerdi
Mutluluk yerine hüzün biçerdi
Hep aynı sokaktan gelip geçerdi
Yüksek binaları gördükçe ‘ah’ çekerdi

Bir umut gelmişti şehre sessizce……….