Sessizce.... Şiiri - Hatice Nayır

Gece
O'nu alıp gidiyordu
en uzak diyarlara...
Kuşları hiç sormayın.
Onlar da gidiyordu
ardı sıra...
Yalnızlığıma
mumlar yakıyordum
umarsızca...
Ettiğim duaların
Altında kalıyordu
çaresizliğim...
İstanbul şahitti her şeye...
Yalanlara
inandıramıyordum artık
kendimi...
O çekip gidiyordu
beni bırakıp
aşkın koynunda...
Ötelerde
can veriyordu
masallar...
Bir vardı,
bin yok oluyordu şehir...
Gece,
yüz gece,
bin gece,
binbir gece...
Sessizce...