Sessizce Şiiri - Rasim Yılmaz

Hava çok soğuk
Buz kesmiş sokaklar
Sözlerim bile üşüyor
Sussam olmaz mı?
Konuşmaya takatim yok

Uyumak istiyorum
Ve birkaç asır uyanmamak
Kalbinin kuyusunda Yusuf olsaydım
Kuraklığına yağmur olup yağacaktım
Sessizce buza çalan yüreğine inat

Ve bir el olup dokunsaydın
Gönlümün ağırlık merkezinde ki sana
Çekip alsaydın kalbimdeki seni
Zaman su misali akıp gitmeden
Ellerimizden
Unuttursaydın geçmişi

Hangi düş yaralanır ki gerçekte
Taş olsa çatlardı bunca sızıya
Kalp işte ancak acıyor sessizce
Umutsuz aşkının arsızıya

Şiirleri dilimden esirgeyip
Gözlerinde susuyorum sevgili
Sözlerimden d/üşüyorum
Kimsesizliğe
Yokluğunun harflerine sarmalayıp
Kundakladım hüzünlerimi…
Sessizliğin soluk kesen yalnızlığındayım
İşit beni
Dayanmıyor yüreğim bu sessiz sensizliğe

...

11 / Ocak / 2013