Sessiz Yutkundum Şiiri - Sezai Efiloğlu 2

İnce bir kasivetle sarildı ruhum
Daha düne kadar ben bir bütündüm
Ayaklar altına düştü gururum
İmdât ile geldim sana tutundum

Sanki Cehennem ateşiydi gözün
Bıçak gibi keskin ağırdı sözün
Gülmeyen yüzüme çökünce hüzün
Ağlamadım sessiz sessiz yutkundum.

Ahvâlin çıkmaz bir sokağındayım
Kararmış umudun şafağındayım
Dertler sofrasının mutfağındayım
Lokmaları sessiz sessiz yutkundum..

Meflûç fikirlerle doludur serim
Yoğumuş uktende zerrece yerim
Acılı bir hayat benim eserim
Âh ettikçe sessiz sessiz yutkundum.

Sezâi sel oldum şimdi duruldum
Bütün hengâmeli işten yoruldum
El oldu yakınım en yakınlarım
Kimsesizce yüreğime tutundum.