Sessiz Yolcu Şiiri - Orhan Kutlu

Yağarken yağmurlar
Üşüyorum sensizlikten.
Bütün sokaklar bomboş
Benim gibi.

Ne insanları göreyim
Ne de onlar beni.
Bir kamplumbağa gibi
Kabuğuma çekileyim.

Ha bir mezar sessiz
Ha dört duvar
Ne varsa içimde sana dair
Onlarla yaşamalıyım.

Kimse bilmesin acılarımı
Durmayı isterken kalbim
Gülümseme olsada yüzümde
Anlamasınlar hüzünlerimi.

Çekip gitmeli tüm yalnızlıklardan
Bırakmalı ne kadar umutsuzluk varsa
Sevgi,aşk, vefa, özlem, hoşgörü
Neredeyse onlara koşmalı.

ONlar çoktan gittiler bu diyarlardan
Bir hoşçakal demeden
Sessiz gidersem eğer
Bilin ki onların yolundayı