Sessiz yelkenli Şiiri - Nurullah Fidan

sessiz bir yelkenli
içinde ben
nereye giderim bilmem
öylece dalmışım akışına
gitmekteyim;
ama nereye
bir son var mı?
yoksa rüzgar nezaman biter!
bir durak var mı?
bilmem,bilemem
göz yaşları deryası bu
belki de hüzün
aklım karıştı yine
yine boş mısralar
yine karmaşa...
yol bitmez
hayat biter
evet gidiyorum
buralarda kalmam ben
uykusuz gecelerin kabusu
hayatımın katili
ölmemin ta kendisi
sessiz yelkenli
savur rüzgar
al senin olsun yelkeni
götür bilinmeze doğru
zaten bu yelkenli nereye gider ki?
evet nereye
belki sevgiliye
belki, belki de........
işte hayat bu
ne yapalım
yaşamaksa eğer bu
sessiz yelkenli;
işte, son durak bu.